ღმერთს გვიყვარს

728 ღმერთს გვიყვარსიცით თუ არა, რომ ადამიანების უმეტესობას, ვისაც სწამს ღმერთის, უჭირს იმის დაჯერება, რომ ღმერთს უყვარს ისინი? ადამიანებს უჭირთ ღმერთის, როგორც შემოქმედისა და მსაჯულის წარმოდგენა, მაგრამ საშინლად უჭირთ ღმერთის წარმოდგენა, როგორც მას, ვინც უყვარს ისინი და ზრუნავს მათზე. მაგრამ სიმართლე ისაა, რომ ჩვენი უსაზღვროდ მოსიყვარულე, შემოქმედებითი და სრულყოფილი ღმერთი არ ქმნის არაფერს, რაც ეწინააღმდეგება საკუთარ თავს, რაც ეწინააღმდეგება საკუთარ თავს. ყველაფერი, რასაც ღმერთი ქმნის, არის კარგი, მისი სრულყოფილების, შემოქმედების და სიყვარულის სამყაროში სრულყოფილი გამოვლინება. სადაც კი ამის საპირისპიროს ვპოულობთ - სიძულვილს, ეგოიზმს, სიხარბეს, შიშს და შფოთვას - ეს იმიტომ არ არის, რომ ღმერთმა ყველაფერი ასე შექმნა.

რა არის ბოროტება, გარდა იმისა, რაც თავდაპირველად კარგი იყო? ყველაფერი, რაც ღმერთმა შექმნა, მათ შორის ჩვენ, ადამიანებიც, იყო უაღრესად კარგი, მაგრამ ქმნილების არასწორად გამოყენება იწვევს ბოროტებას. ის არსებობს იმიტომ, რომ ჩვენ არასწორად ვიყენებთ ღმერთთან დაკავშირებულ კარგ თავისუფლებას, რომ დავშორდეთ ღმერთს, ჩვენი არსების წყაროს, იმის ნაცვლად, რომ მივუახლოვდეთ მას.

რას ნიშნავს ეს პირადად ჩვენთვის? უბრალოდ ეს: ღმერთმა შეგვქმნა თავისი უანგარო სიყვარულის სიღრმიდან, სრულყოფილების უსაზღვრო მარაგიდან და მისი შემოქმედებითი ძალით. ეს ნიშნავს, რომ ჩვენ სრულიად მთლიანები და კარგები ვართ, როგორც მან შეგვქმნა. მაგრამ რაც შეეხება ჩვენს პრობლემებს, ცოდვებსა და შეცდომებს? ეს ყველაფერი ღმერთისგან დაშორების შედეგია, რომელმაც შეგვქმნა და გვინარჩუნებს სიცოცხლეს, როგორც ჩვენი არსების წყაროს.
როდესაც ჩვენ გვერდით ვშორდებით ღმერთს ჩვენივე მიმართულებით, შორს ვართ მისი სიყვარულისა და სიკეთისგან, ჩვენ ვერ ვხედავთ, როგორია ის სინამდვილეში. ჩვენ მას აღვიქვამთ, როგორც საშინელ მოსამართლეს, ვისაც უნდა გვეშინოდეს, ვინმეს ელოდება ჩვენთვის ზიანის მიყენებას ან შურისძიების ძიებას, რასაც ჩვენ ჩავიდენთ. მაგრამ ღმერთი ასეთი არ არის. ის ყოველთვის კარგია და ყოველთვის გვიყვარს.

მას სურს, რომ გავიცნოთ იგი, რომ განვიცადოთ მისი სიმშვიდე, მისი სიხარული, მისი უხვი სიყვარული. ჩვენი მხსნელი იესო არის ღვთის ბუნების ხატი და ის ყველაფერს იტანს თავისი ძლიერი სიტყვით (ებრაელები 1,3). იესომ დაგვანახა, რომ ღმერთი ჩვენთანაა, რომ მას ვუყვარვართ, მიუხედავად ჩვენი გიჟური მცდელობისა, გავქცეულიყავით მისგან. ჩვენს მამაზეციერს სურს, რომ მოვინანიოთ და მივიდეთ მის სახლში.

იესომ მოუყვა ამბავი ორ ვაჟზე. ერთი მათგანი ისეთივე იყო როგორც მე და შენ. მას სურდა ყოფილიყო თავისი სამყაროს ცენტრი და შეექმნა საკუთარი სამყარო თავისთვის. ამიტომ მან მოითხოვა თავისი მემკვიდრეობის ნახევარი და რაც შეეძლო შორს გაიქცა, ცხოვრობდა მხოლოდ საკუთარი თავისთვის. მაგრამ მისი ერთგულება საკუთარი თავის სიამოვნებისა და საკუთარი თავისთვის ცხოვრებისადმი არ მუშაობდა. რაც უფრო მეტს იყენებდა მემკვიდრეობით მიღებული ფულს თავისთვის, მით უარესად გრძნობდა თავს და მით უფრო უბედური ხდებოდა.

მისი უგულებელყოფილი ცხოვრების სიღრმიდან მისი ფიქრები მამასა და სახლს დაუბრუნდა. მოკლე, ნათელ მომენტში მიხვდა, რომ ყველაფერი, რაც ნამდვილად სურდა, ყველაფერი, რაც ნამდვილად სჭირდებოდა, ყველაფერი, რაც მას თავს კარგად და ბედნიერად აგრძნობინებდა, სწორედ მამის სახლში იპოვებოდა. სიმართლის იმ მომენტის სიძლიერეში, მამის გულთან იმ წამიერი შეუფერხებელი კონტაქტის დროს, მან თავი ამოიღო ღორის ღორიდან და დაიწყო სახლისკენ მიმავალი გზა. სულ აინტერესებდა, აიღებდა თუ არა მამას ისეთ სულელს და დამარცხებულს, როგორიც ის გახდა.

თქვენ იცით დანარჩენი ამბავი - ეს არის ლუკა 1-ში5. მამამ არამარტო ხელახლა წაიყვანა, მან დაინახა ის მომავალი, როცა ჯერ კიდევ შორს იყო; ის გულწრფელად ელოდა თავის უძღო შვილს. და გაიქცა მის შესახვედრად, ჩაეხუტებოდა და ისეთივე სიყვარულით აევსო, როგორიც ყოველთვის მისდამი იყო. მისი სიხარული იმდენად დიდი იყო, რომ უნდა აღენიშნა.

კიდევ ერთი ძმა იყო, უფროსი. ის, ვინც დარჩა მამასთან და არ გაიქცა და არ ეტყობოდა, რომ ცხოვრება არ აურია. ამ ძმამ რომ გაიგო ზეიმის შესახებ, გაბრაზდა და გაბრაზდა ძმისა და მამის მიმართ და სახლში არ შესულა. მაგრამ მამამისიც წავიდა მასთან, და იმავე სიყვარულით ესაუბრებოდა მას და აევსო იგივე უსაზღვრო სიყვარულით, რომლითაც ადიდებდა თავის მანკიერ შვილს.

ბოლოს და ბოლოს უფროსი ძმა მობრუნდა და შეუერთდა დღესასწაულს? იესომ ეს არ გვითხრა. მაგრამ ისტორია გვეუბნება იმას, რაც ყველამ უნდა ვიცოდეთ - ღმერთი არასოდეს წყვეტს ჩვენს სიყვარულს. მას სურდა ჩვენ მოვინანიოთ და მივუბრუნდეთ მას. არასოდეს არ არის საკითხავი, გვაპატიებს თუ არა, მიგვიღებს და შეგვიყვარებს, რადგან ის არის ღმერთი ჩვენი მამა, რომლის უსაზღვრო სიყვარული ყოველთვის იგივეა.
დროა შეწყვიტო ღმერთისგან გაქცევა და სახლში დაბრუნდე მასთან? ღმერთმა შეგვქმნა სრულყოფილები და მთლიანები, მშვენიერი გამოხატულება მის მშვენიერ სამყაროში, რომელიც გამოირჩეოდა მისი სიყვარულითა და შემოქმედებით. და ჩვენ ისევ ვართ. ჩვენ მხოლოდ უნდა მოვინანიოთ და დავუბრუნდეთ ჩვენს შემოქმედს, რომელსაც დღეს ისევე ვუყვარვართ, როგორც მან შეგვიყვარა, როცა არსებობაში მოგვიწოდა.

ჯოზეფ ტკაჩმა