მეთიუ 7: ქადაგების მთაზე

დედამიწის ქადაგება XX საუკუნეშიმათეს XX საუკუნეში იესომ განმარტავს, რომ ჭეშმარიტი სამართლიანობა მოდის და გულის საკითხია - არა მხოლოდ ქცევა. In 5. თავი, ვკითხულობთ იმას, რასაც იესო ამბობს ჩვენს მორჩილ საქმეებზე. თქვენ უნდა იყოს გულწრფელი და არ არის წარმოდგენილი, როგორც სარგებელი, რომ კარგია. ორი თავით იესო მიმართავს ორ პრობლემას, რომელიც იწყება, როდესაც ერთია ყურადღების გამახვილება გარე ქცევებზე მართლმსაჯულების განმარტებაში. ერთი რამისთვის, ღმერთს არ სურს მხოლოდ ჩვენი გარეგნული ქცევის შეცვლა და, მეორე მხრივ, ხალხს მიჰყავს გული შეცვალოს. თავი 6- ში იესო გვიჩვენებს მესამე პრობლემას, რომელიც ჩნდება მაშინ, როდესაც ქცევა არის მნიშვნელოვანი: ადამიანები, რომლებიც სამართლიანობის ქცევის თანაფარდობას ახდენენ.

თვალის დახუჭვა მეორეა

„ნუ განიკითხავთ, რომ არ განიკითხოთ“, თქვა იესომ, „რადგან რომელ განკითხვით განიკითხავთ, თქვენ განიკითხავთ; და რა საზომითაც გაზომავთ, მოგეზომებათ“ (მათე 7,1-2). იესოს მსმენელებმა იცოდნენ, რა განაჩენზე ლაპარაკობდა იესო. ის მიმართული იყო იმ ადამიანების განსჯის წინააღმდეგ, ვინც უკვე აკრიტიკებდა იესოს - თვალთმაქცებს, რომლებიც ყურადღებას ამახვილებდნენ გარეგნობაზე (იხ. იოანე 7,49 როგორც მაგალითი). ვინც სწრაფად განსჯის და თავს სხვებზე მაღლა გრძნობს, ღმერთი განიკითხავს. ყველამ შესცოდა და ყველას სჭირდება წყალობა. მაგრამ ზოგს უჭირს ამის აღიარება და ისევე უჭირს სხვების მიმართ თანაგრძნობის გამოხატვა. ამიტომაც იესო გვაფრთხილებს, რომ სხვა ადამიანების ქცევის შედეგად შეიძლება ღმერთიც ისევე მოექცეს ჩვენთან. რაც უფრო მეტად ვგრძნობთ მოწყალების საკუთარ საჭიროებას, მით უფრო ნაკლებად განვიკითხავთ სხვებს.

შემდეგ იესო გვაძლევს იუმორისტულ გაზვიადებულ ილუსტრაციას იმის შესახებ, თუ რას გულისხმობს: „მაგრამ რატომ ხედავ ძმის თვალში ლაქას და შენს თვალში არ ხედავ მორს?“ (მათე. 7,3). სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, როგორ შეიძლება ვინმეს ცოდვაზე ჩივილი, როცა უფრო დიდი ცოდვა ჩაიდინა? „ან როგორ უთხარი შენს ძმას: „გაჩერდი, მე ამოგიღებ თვალის ლაქას?“ და აჰა, შენს თვალში სხივია. თვალთმაქცო, ჯერ თვალიდან მორი ამოიღე; მაშ, ნახე, როგორ ამოაძრო შენი ძმის თვალიდან ლაქა“ (მუხ. 4-5). იესოს მსმენელებს ხმამაღლა იცინოდნენ თვალთმაქცების ამ კარიკატურაზე.

ფარისევლობა აცხადებს, რომ სხვებისთვის ცოდვების იდენტიფიცირება ეხმარება. ის ამტკიცებს, რომ ბრძენია და აცხადებს, რომ ის კანონია. მაგრამ იესო ამბობს, რომ ასეთი ადამიანი არ არის დასახმარებლად. ის არის ფარისევრი, მსახიობი, პრეტენზია. მან პირველად უნდა გაათავისუფლოს ცოდვა მისი ცხოვრება; მან უნდა გაიგოს, რამდენად დიდია საკუთარი ცოდვა. როგორ შეიძლება ბარი ამოიღონ? იესო არ ახსნილია, რომ ამ ეტაპზე, მაგრამ ჩვენ ვიცით, რომ სხვა ცოდვები, რომ ცოდვა შეიძლება მხოლოდ ამოღებული ღვთის მადლი. მხოლოდ მათ, ვისაც გულმოწყალება შეუძლია, სხვებისთვის ნამდვილად დაეხმარება.

„წმიდას ნუ მისცემთ ძაღლებს და მარგალიტებს არ დაუყრით ღორებს“ (მუხლი 6). ეს ფრაზა ჩვეულებრივ ინტერპრეტირებულია, როგორც სახარების გონივრულად ქადაგება. ეს შეიძლება მართალია, მაგრამ აქ კონტექსტს სახარებასთან საერთო არაფერი აქვს. თუმცა, როდესაც ამ ანდაზას კონტექსტში ვათავსებთ, შეიძლება ირონია იყოს მის მნიშვნელობაში: „თვალთმაქცო, შეინახე შენი სიბრძნის მარგალიტები, თუ სხვა ადამიანი ცოდვილი გგონია, ნუ დახარჯავ მასზე სიტყვებს. ის არ იქნება თქვენი მადლიერი იმისთვის, რასაც ამბობთ და მხოლოდ გაბრაზდება“.

ღვთის კარგი საჩუქრები

იესომ უკვე ისაუბრა ლოცვაზე და ჩვენს ურწმუნოებაზე (თავი 6). ახლა ისევ ამას მიმართავს: „ითხოვეთ და მოგეცემათ; ეძიე და იპოვი; დააკაკუნე და გაიხსნება შენთვის. რადგან ვინც ითხოვს იღებს; და ვინც ეძებს, იპოვის; და გაიხსნება ყველას, ვინც დააკაკუნებს“ (V 7-9). იესო აღწერს ღმერთისადმი ნდობის ან ნდობის დამოკიდებულებას. რატომ შეიძლება გვქონდეს ასეთი რწმენა? რადგან ღმერთი სანდოა.

შემდეგ იესო აკეთებს მარტივ შედარებას: „ვინ შესთავაზებს თქვენს შვილს ქვას, როცა პურს სთხოვს? ან თუ თევზს ითხოვს, გველი შესთავაზეთ? მაშ, თუ თქვენ, ცოდვილებმა, შეძლებთ კეთილი ძღვენის მიცემას თქვენს შვილებს, მით უმეტეს მამა თქვენი ზეციერი მისცემს სიკეთეს მათ, ვინც მას სთხოვს“ (მუხ. 9-11). თუკი ცოდვილებიც კი ზრუნავენ შვილებზე, მაშინ უეჭველად შეგვიძლია ვენდოთ ღმერთს, რომ ზრუნავს ჩვენზე, მის შვილებზე, რადგან ის არის სრულყოფილი. ის მოგვაწვდის ყველაფერს, რაც გვჭირდება. ჩვენ ყოველთვის არ ვიღებთ იმას, რაც გვინდა და ზოგჯერ განსაკუთრებით გვაკლია დისციპლინა. იესო ახლა ამ საკითხებს არ ეხება - მისი აზრი აქ არის უბრალოდ, რომ ჩვენ შეგვიძლია ვენდოთ ღმერთს.

შემდეგ იესო საუბრობს ოქროს წესზე. მნიშვნელობა ლექსის მსგავსია 2. ღმერთი ისევე გვექცევა, როგორც ჩვენ ვექცევით სხვებს, ამიტომ ის გვეუბნება: „რაც გინდათ, რომ მოგექცნენ ხალხმა, მოიქეცით მათაც“ (მუხლი 12). ვინაიდან ღმერთი გვაძლევს სიკეთეს, ჩვენ უნდა ვუყოთ სიკეთე სხვებს. თუ გვინდა, რომ ჩვენთან კეთილგანწყობილი მოექცნენ და ჩვენი საქმე ჩვენს სასარგებლოდ გადაწყდეს, მაშინ უნდა ვიყოთ კეთილგანწყობილი სხვების მიმართ. თუ გვსურს, რომ ვინმე დაგვეხმაროს, როცა დახმარება გვჭირდება, მაშინ ჩვენ მზად უნდა ვიყოთ დავეხმაროთ სხვებს, როცა მათ დახმარება სჭირდებათ.

ოქროს წესის შესახებ იესო ამბობს: „ეს არის კანონი და წინასწარმეტყველნი“ (მუხლი 12). სწორედ ამ წესს ეხება თორა. ყველა მრავალმა მსხვერპლმა უნდა გვაჩვენოს, რომ ჩვენ გვჭირდება წყალობა. ყველა სამოქალაქო კანონმა უნდა გვასწავლოს როგორ მოვიქცეთ სამართლიანად ჩვენი თანამემამულეების მიმართ. ოქროს წესი გვაძლევს ნათელ წარმოდგენას ღვთის ცხოვრების წესზე. ციტირება ადვილია, მაგრამ მოქმედება რთულია. ასე რომ, იესო ამთავრებს თავის ქადაგებას გარკვეული გაფრთხილებით.

ვიწრო კარიბჭე

„შედით ვიწრო კარიბჭით“, გვირჩევს იესო. „რადგან ფართოა კარიბჭე და განიერია გზა, რომელსაც მიჰყავს დაღუპვა, და ბევრია მასში შესული. რა ვიწროა კარიბჭე და რა ვიწროა გზა, რომელიც მიჰყავს სიცოცხლეს, და ცოტაა ის, ვინც მას პოულობს“ (მუხლი 13-14).

არანაკლებ წინააღმდეგობის მოძრაობა მივყავართ განადგურებას. შემდეგ ქრისტე არ არის ყველაზე პოპულარული გზა. უნდა წავიდეს, რომ თავი უარყოს, საკუთარი თავი იფიქროს და მზადყოფნა გამოიწვიოს რწმენით, მაშინაც კი, თუ არავინ არ აკეთებს. უმრავლესობას ვერ დავდივართ. ჩვენ ასევე ვერ ვუერთდებით წარმატებულ უმცირესობას მხოლოდ იმიტომ, რომ ეს პატარაა. პოპულარობა ან იშვიათი შემთხვევები არ არის სიმართლის ზომა.

„უფრთხილდით ცრუ წინასწარმეტყველებს“, — გვაფრთხილებს იესო. „...რომლებიც ცხვრის სამოსით მოდიან თქვენთან, შინაგანად კი მტაცებელი მგლები არიან“ (მ.15). ცრუ მქადაგებლები კარგ შთაბეჭდილებას ახდენენ გარეგნულად, მაგრამ მათი მოტივები ეგოისტურია. როგორ შეგვიძლია გავიგოთ, რომ ისინი ცდებიან?

"თქვენ მათ ნაყოფით იცნობთ." ამას შეიძლება გარკვეული დრო დასჭირდეს, მაგრამ საბოლოოდ დავინახავთ, ცდილობს თუ არა მქადაგებელი ამით ისარგებლოს, თუ ნამდვილად ემსახურება სხვებს. გარეგნობა შეიძლება ცოტა ხნით მატყუებდეს. ცოდვის მუშები ცდილობენ დაემსგავსონ ღვთის ანგელოზებს. ცრუ წინასწარმეტყველებიც კი კარგად გამოიყურებიან ხოლმე.

არსებობს უფრო სწრაფი გზა ამის გასარკვევად? დიახ, არსებობს - იესო მიმართავს ამას ცოტა ხნის შემდეგ. მაგრამ ჯერ ცრუწინასწარმეტყველებს აფრთხილებს: „ყოველი ხე, რომელიც კარგ ნაყოფს არ გამოიღებს, მოიჭრება და ცეცხლში ჩააგდებს“ (მ. 19).

ააშენეთ როკზე

მთაზე ქადაგება გამოწვევით მთავრდება. იესოს მოსმენის შემდეგ ხალხს უნდა გადაეწყვიტა, სურდათ თუ არა მორჩილება. „არა ყველა, ვინც მეუბნება: უფალო, უფალო!“ შევა ცათა სასუფეველში, არამედ ისინი, ვინც ასრულებენ ჩემი ზეციერი მამის ნებას“ (მ. 21). იესო გულისხმობს, რომ ყველამ მას უფალი უნდა უწოდოს. მაგრამ მხოლოდ სიტყვები არ არის საკმარისი.

იესოს სახელით გაკეთებული სასწაულებიც კი არ არის საკმარისი: „ბევრი მეტყვის იმ დღეს: „უფალო, უფალო, განა შენი სახელით არ ვიწინასწარმეტყველებდით? განა შენი სახელით არ ვდევნით ბოროტ სულებს? ბევრი სასწაული არ ჩაგვიდენია შენი სახელით?

მაშინ ვაღიარებ მათ: არასოდეს გიცნობდი; წადით ჩემგან, ბოროტმოქმედნო“ (მუხ. 22-23). აქ იესო მიუთითებს, რომ ის განიკითხავს მთელ კაცობრიობას. ხალხი უპასუხებს მას და აღწერილია, ექნება თუ არა მათთვის მომავალი იესოსთან ერთად თუ მის გარეშე.

ვის შეიძლება გადარჩენა? წაიკითხეთ იგავი ბრძენი აღმაშენებლისა და უგუნური აღმაშენებლის შესახებ: „ამიტომ, ვინც ისმენს ჩემს ამ სიტყვებს და ასრულებს მათ...“ იესო თავის სიტყვებს მამის ნებასთან აიგივებს. ყველა უნდა დაემორჩილოს იესოს, როგორც ღმერთს. ადამიანები შეფასდებიან იესოს მიმართ მათი ქცევის მიხედვით. ჩვენ ყველანი წარუმატებელი ვართ და გვჭირდება წყალობა და ეს წყალობა იესოშია.

ვინც იესოზე აშენებს, „ემსგავსება ბრძენ კაცს, რომელმაც თავისი სახლი კლდეზე ააშენა. ასე რომ, როცა წვიმა მოვიდა და წყალი მოვიდა, ქარმა დაუბერა და დაუბერა სახლს, არ ჩამოვარდა; რადგან კლდეზე იყო დაფუძნებული“ (მუხლები 24-25). ჩვენ არ უნდა ველოდოთ ქარიშხალს, რათა ვიცოდეთ, რა მოჰყვება მას საბოლოოდ. თუ ცუდ ნიადაგზე აშენებთ, დიდ ზიანს მიიღებთ. ვინც ცდილობს თავისი სულიერი ცხოვრების დაფუძნებას სხვა რამეზე, გარდა იესოსა, აშენებს ქვიშაზე.

„და იყო, როცა დაასრულა იესომ ეს სიტყვა“, რომ ხალხი გაოგნებული დარჩა მისი სწავლებით; რამეთუ ასწავლიდა მათ ხელმწიფებით და არა ვითარცა მათი მწიგნობარნი“ (მუხლები 28-29). მოსე ლაპარაკობდა უფლის სახელით და მწიგნობარნი ლაპარაკობდნენ მოსეს სახელით. მაგრამ იესო არის უფალი და ლაპარაკობდა თავისი ავტორიტეტით. ის ამტკიცებდა, რომ ასწავლიდა აბსოლუტურ ჭეშმარიტებას, იყო მთელი კაცობრიობის მოსამართლე და მარადისობის გასაღები.

იესო არ მოსწონს სამართალდამცავებს. კანონი არ ყოფილა ყოვლისმომცველი და მხოლოდ ქცევა არ არის საკმარისი. ჩვენ გვჭირდება სიტყვა იესო და ის განსაზღვრავს მოთხოვნებს, რომ ვერავინ შეასრულოს საკუთარი. ჩვენ გვჭირდება გულმოწყალება, იესოსთან შეგვიძლია დარწმუნებული ვიყოთ. ჩვენი მარადიული ცხოვრება დამოკიდებულია იმაზე, თუ როგორ ვუპასუხოთ იესოს.

მაიკლ მორისონი


pdfმეთიუ 7: ქადაგების მთაზე